Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, που 'θελε να 'ναι θάλασσα Και κάθε που χαράζει, την τρώει το μαραζι Και κάθε που χαράζει, την τρώει το μαράζι Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, μάτια μου, μάτια μου Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, που 'θελε βράχος να γενεί Και κάθε που χαράζει... Κάποτε αγάπησα μια κόρη, μάτια μου, μαύρα μάτια μου Που ρωτούσε κάθε αγόρι, ποτέ γυναίκα θα γενεί Και κάθε που χαράζει... Έχουν περάσει χρόνοι δέκα, μάτια μου, αχ μάτια μου Κι η κόρη γίνηκε γυναίκα, μα εγώ απόμεινα παιδί Μα εγώ απόμεινα παιδί Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι
1 σχόλιο:
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, που 'θελε να 'ναι θάλασσα
Και κάθε που χαράζει, την τρώει το μαραζι
Και κάθε που χαράζει, την τρώει το μαράζι
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, μάτια μου, μάτια μου
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, που 'θελε βράχος να γενεί
Και κάθε που χαράζει...
Κάποτε αγάπησα μια κόρη, μάτια μου, μαύρα μάτια μου
Που ρωτούσε κάθε αγόρι, ποτέ γυναίκα θα γενεί
Και κάθε που χαράζει...
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα, μάτια μου, αχ μάτια μου
Κι η κόρη γίνηκε γυναίκα, μα εγώ απόμεινα παιδί
Μα εγώ απόμεινα παιδί
Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι
Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι
Δημοσίευση σχολίου